Coś ostatnio wywiadami zaszalałam na Grozowni, ale akurat ten poniższy, który przeprowadziłam dziś z Sylwią Błach jest istotny, bo dotyczy ważnego projektu związanego – bądź co bądź – z czytaniem.

Magdalena Paluch: Sylwia, kiedyś było Cię bardziej widać na scenie polskiej grozy: częściej miałaś spotkania autorskie, więcej można Cię było spotkać na różnego rodzaju konwentach i festiwalach tematycznych. Potem napisałaś książkę dla młodszych czytelników pt. Wampiry, potwory, upiory i inne nieziemskie stwory, do której ilustracje wykonała Paulina Daniluk, a w zeszłym roku wydawnictwo Dom Horroru wydało pierwszy tom cyklu Syndrom Riddocha: Lepszego świata nie będzie. I w pewnym momencie o Sylwii Błach zrobiło się ciut ciszej. Czy to był świadomy zabieg?

Sylwia Błach: Absolutnie nie. Szczerze mówiąc jestem zaskoczona tym co mówisz! (śmiech) W tym roku byłam na Targach Książki dla Dzieci i Młodzieży Pegazik w trakcie których premierę miał klip promujący moją książkę, z muzyką Anny Szostak i Pawła Kusińskiego, ilustracjami Pauliny Daniluk i animacjami Piotra Sołoduchy. Następnie byłam na Pyrkonie, gdzie staliśmy ze stoiskiem promującym projekt muzycznego audiobooka Syndrom Riddocha. W ciągu ostatniego miesiąca miałam dwa spotkania autorskie na terenie Poznania – jedno z nich jest ciągle dostępne na moim kanale na Youtube. W zeszłym roku byłam na Warszawskich Targach Książki, brałam udział w otwarciu sezonu letniego na Madalinie w Poznaniu, pojawiłam się w radiowej Czwórce w godzinnym programie w trakcie którego rozmawialiśmy o pisaniu horrorów i sensie straszenia, moja powieść Syndrom Riddocha była czytana przez miesiąc na antenie Radia Września, pojawiłam się w literackim dodatku do Głosu Wielkopolskiego poświęconym najciekawszym autorom w regionie. Wystąpiłam w Milionerach, w których starałam się mówić o swoich książkach, choć nie wiem czy to puścili, bo nie mam odwagi obejrzeć odcinka ze swoim udziałem (śmiech). A to tylko te rzeczy, które potrafię tak na szybko wymienić z głowy. Ponadto w tym czasie zajmowałam się też moimi dwoma pozostałymi branżami: programowaniem i modą. Prowadziłam kilka warsztatów dla dzieci dotyczących programowania, brałam udział w debacie dotyczącej wpływu technologii na zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami, byłam na targach mody i na konferencjach dla blogerów, pojawiłam się na Liście Mocy – 100 najbardziej inspirujących Polaków z niepełnosprawnościami. Zostałam też felietonistką – dostałam własną rubrykę w magazynie Integracja i pojawiłam się w magazynie Cosmopolitan w artykule promującym body positive… Pytasz, czy fakt, że zrobiło się o mnie ciszej jest świadomym zabiegiem… Chyba muszę winę zwalić na Facebook’a, który bardzo obcina zasięgi i jeśli ktoś nie zagląda do mnie, nie lajkuje i komentuje – automatycznie sprawia, że nie docierają do niego moje treści. Może to też kwestia tego, że nie mam czasu na wchodzenie w dyskusje na grupach na Facebook’u, komentowanie różnych kłótni, które czasem mi się wyświetlają na tablicy, nie wiem. Wiem jednak, że przez całe swoje życie nie zrobiłam tyle i nie pojawiłam się w tylu miejscach, w ilu w ciągu ostatnich dwóch lat.Continue reading →

Z okazji nadchodzącej wielkimi krokami premiery antologii weird fiction pt. Sny umarłych, zapraszam Was na krótki wywiad z Sebastianem Sokołowskim, założycielem strony/bloga Okiem na Horror, czasopisma OkoLica Strachu oraz wydawcą (Odmienne Stany Grozy – Biblioteczka OLS, Wiwisekcje Grozy, Phantom Books).

Magdalena Paluch: Seba, wczoraj światło dzienne ujrzał fanpage książki Sny umarłych – Rocznik Polskiego Weird Fiction. To chyba pierwsza propozycja Phantom Books, do której stworzyłeś osobną stronę. Czy w takim razie jest ona najważniejszym dzieckiem wydawnictwa?

Sebastian Sokołowski: Zacznijmy od tego, że to jest wspólny projekt z grupą Horror Weird Fiction, a dokładnie z Wojtkiem Gunią, który wziął na barki dobór tekstów i opiekę redakcyjną, zaś redagowaniem opowiadań zajął się Krzysiek Grudnik, co mnie bardzo cieszy, ponieważ gwarantuje to naprawdę świetną jakość techniczną zamieszczonych w zbiorze opowiadań. Z pewnością to najważniejsze przedsięwzięcie wydawnictwa Phantom Books pod każdym względem. Zaczynając od zakresu prac, a kończąc na kwestiach finansowych. Dlatego postanowiliśmy rozszerzyć działania marketingowe i powstał fp na Facebooku. Nie chcemy też, aby książka zniknęła z rynku, czy świadomości czytelników zaraz po premierze, jak to bywa z dotychczasowymi publikacjami. Plany mamy długofalowe, czy to się uda? Wierzę, że tak, bo przy antologii pracują wspaniali ludzie.Continue reading →

Dziś obchodzimy Dzień Bibliotekarza i Bibliotek. Bardzo się cieszę, że w takim dniu mogę zaprezentować wywiad z niezwykle utalentowanym autorem – Wojciechem Gunią.

Magdalena Paluch: Masz na swoim koncie trzy książki (Powrót, Nie ma wędrowca, Miasto i rzeka) oraz liczne opowiadania, jesteś laureatem Nagrody Polskiej Literatury Grozy im. Stefana Grabińskiego, obecnie pracujesz nad antologią Weird Fiction. Skąd się wziął Wojciech Gunia na polskiej scenie grozowej?

Wojciech Gunia: Wydaje mi się, że trochę z przypadku. Przypadkowo moja małżonka namówiła mnie na udział w konkursie wydawnictwa Agharta, która tworzyła wówczas antologię polskiego weirdu Po drugiej stronie. Tak się złożyło, że zostałem jednym z laureatów konkursu, no i tak się to zaczęło. Po tym, jak opowiadanie spotkało się z ciepłym przyjęciem, postanowiłem pójść za ciosem i zaproponować Agharcie wydanie zbioru opowiadań. Tak ukazał się „Powrót”. A później jakoś to się zaczęło kręcić.Continue reading →